از زمان باستان طراحان سازه های مهندسی عمران مسئول خرابی ساختمان بوده اند: در مجموعه قوانین همورابی، پادشاه مِسُپُتامیا در حدود 18 قرن قبل از میلاد مسیح، در صورت خرابی ساختمان ها سازندگان آن به مجازات مرگ محکوم می شدند. بند 229 این قوانین اظهار می کند: "در صورتیکه معماری، خانه ای غیر مقاوم برای فردی بسازد و آن خانه خراب و صاحب آن کشته شود، آن معمار کشته خواهد شد." در این قانون واضح است که خرابی یک سازه ممکن بود تحت اثر بارهای بسیار معمول و عادی اتفاق بیافتد، به طور مثال می توان به بارهای مرده (مثلاً ناشی از جمع شدن تعداد زیادی از افراد در یک اتاق) و یا بارهای دینامیکی متعارف (باد قدرتمند معمول در یک منطقه) اشاره کرد.
لیکن خرابی ناشی از بارهای غیر عادی نظیر زلزله ها، طوفانها و گردبادها مد نظر نبوده است زیرا در آن زمان تصور بر این بود که پدیده های این چنینی خارج از کنترل طراح و معمار بوده و اعتقاد داشتند که این پدیده ها جلوه ای از یک "پدیده ماوراء طبیعی" که توسط خدایان جهت مجازات انسان ها فرستاده شده اند، می باشند. بعد ها، با وجودیکه به تدریج اعتقاد به غیر طبیعی بودن این پدیده ها از بین رفت، اما ایده عدم توانایی طراحان در کنترل اثرات این نیروها همچنان پا برجا بود. زیرا از یکسو تصور می شد که زلزله ها و طوفان ها هم از نظر شدت و هم از نظر احتمال وقوع کاملاً غیر قابل پیش بینی می باشند و از سوی دیگر هیچ تکنیک مشخص و مناسبی جهت کاهش خطر خرابی ناشی از این نیروها موجود نبود.
قابل ذکر است که مجموعه قوانین همورابی، شامل 51 لوح سنگی می باشد که در اوائل قرن بیستم میلادی کشف شد و در حال حاضر در موزه لوور پاریس نگهداری می شوند. این مجموعه دارای یک مقدمه و یک ختم کلام در مدح و تجلیل پادشاه و 282 بند ماده قانونی در زمینه های مختلف عمرانی و کیفری و تجاری بوده از اولین نمونه قوانین مکتوب می باشد.
مرجع:
Casciati, F., Magonette, G., Marazzi, F., (2006). Technology of semi-active devices and applications in vibration mitigation..England,West Sussex: John Wiley & Sons, Ltd
